(powrót)
Aztekowie przybyli z północy i przez pewien czas nie mogli sobie znaleźć bezpiecznej siedziby. Aż do momentu osiedlenia się na jeziorze podlegali innym ludom. Jednak bardzo szybko urośli w siłę i sprzymierzywszy się z dwoma sąsiednimi miastami, podporządkowali wiele okolicznych plemion i miast. Z pewnością jednak nie było to trwałe państwo, gdyż podbite ludy nienawidziły Azteków i czekały tylko na odpowiedni moment, żeby zrzucić jarzmo niewoli. Okazja taka nadarzyła się, gdy w 1519 r. Hernan Cortes z garstką żołnierzy wylądował na wschodnim wybrzeżu. Zarówno Totonakowie, jak i Tlaskalanie, szybko przyłączyli się do niego, i nie minęły 2 lata, kiedy świątynie Tenochtitlan legły w gruzach.
(Wikipedia: Aztekowie, Tenochtitlan, Cortes, Montezuma, wojny kwiatowe)
Warto chyba tu nadmienić parę słów na temat religii Azteków, gdyż miała ona duży wpływ na ich ostateczną klęskę, a poza tym wzbudza u nas wiele kontrowersji. Ważnym aspektem wiary Azteków było przeświadczenie, że słońce powstało, a właściwie codziennie powstaje, ze świętej krwi bogów. Stąd też jednym z głównych zadań ludzi była pomoc bogom w codziennym wysiłku stwarzania słońca. Doprowadziło to do tego, że na ołtarzach kapłańskich ginęły tysiące ofiar, a jednym z najważniejszych celów wojny stało się zdobycie jeńców! Gdy imperium przestało się rozszerzać, to miasta umawiały się wręcz, że stoczą między sobą bitwę! Były to tzw. Wojny Kwiatów. Gdy z tak przedziwną taktyką prowadzenia bitew, nastawioną na pojmanie przeciwników, a nie na ich pokonanie, zetknęła się zabójcza taktyka Hiszpanów, wynik był do przewidzenia. Jednocześnie na całą sprawę nałożyły się dwie legendy azteckie - o tym, że ze wschodu przybędzie biały bóg, który ich kiedyś opuścił, oraz przeświadczenie o nadchodzącym końcu epoki, zwykle zwiastującym tragedię. Cortes szybko połapał się w sytuacji i oczywiście z premedytacją ją wykorzystał... Tenochtitlan padło 13 sierpnia 1521 r.
(Wikipedia: wierzenia Azteków, Quetzalcoatl, Tlaloc, Huitzilopochtli)
