(powrót)
Babilon, jedno z najsłynniejszych miast świata, przez długie stulecia był dość skromną mieściną. Chociaz położony był w strategicznym miejscu, bo w przesmyku między Eufratem a Tygrysem, to stanowił jedynie przystanek dla karawan. Pod koniec III tysiąclecia, w czasach III dynasti z Ur, nazywał się Ka-Dingir, czyli "Brama Boga", i był przeciętnej wielkości miasteczkiem.Po rozpadzie ostatniego państwa sumeryjskiego nazwę zmieniono na akadyjskie Bab-Ilu, a rządy rozpoczęła dynastia, która przez 200 lat starała się przetrwać wśród potężnych sąsiadów. Sytuacja zmieniła się, gdy na tronie zasiadł Hammurabi. Sprytną polityką, posługując się sojuszami i zdradą, a gdy trzeba było to tworzoną do tego celu przez 20 lat armią, pokonał sąsiadów i po 40 latach panowania umarł jako władca całej Mezopotamii.
(Wikipedia: Babilon, Hammurabi, kodeks Hammurabiego)
Od tego czasu Babilon na wieki pozostał wielką metropolią, chociaż Babilonii różnie się wiodło. Kondycja państwa
miała oczywiście swe przełożenie na losy stolicy, która kilka razy doznała nokautujących ciosów. Jednak zawsze podnosiła się z kolan jeszcze wspanialsza niż przedtem. Najazd Mursilisa i penetracja asyryjska skutkująca dwoma wielkimi pożarami w XIV i VIII w. to główne tragiczne wydarzenia, jakie zapadły w pamięć dumnym mieszkańcom Babilonu. Co ciekawe, samo miasto było w historii zdobywane wiele razy, mimo że słynęło z wielkich murów i miało dogodne do obrony położenie. (Wikipedia: Mursilis, spalenie Babilonu)
Prawdziwą stolicą świata Babilon został w VI w., kiedy król Nabuchodonozor II rządził Mezopotamią, Syrią, Palestyną i Egiptem. To z tamtego okresu chwały, który trwał zaledwie 73 lata, pochodzi legenda o Babilonie, mieście bezprawia i rozpusty, mieście nauki i czarnoksięstwa. Wtedy też właśnie trwała niewola babilońska Izraelitów i redagowanie wielu Świętych Zwojów. Po zajęciu Babilonu przez Cyrusa Wielkiego, został on jedną ze stolic Persji, potem gościł jeszcze Aleksandra, aż wreszcie pogrążył się w ruinie, gdy w III w. Eufrat zmienił swój bieg...
(Wikipedia: Nabuchodonozor II, niewola babilońska, Cyrus Wielki w Babilonie)
Centrum religijne Babilonu było ośrodkiem kultu ważnym dla całego kraju, a nawet dla całego regionu. Największa świątynia, Esangila, była domem Marduka, Władcy Nieba. Jego awans na to zaszczytne stanowisko jest oczywiście nierozerwalnie związany z awansem samego miasta. Marduk, niegdyś podrzędne bóstwo, dzięki świetnej pracy propagandowej kapłanów Babilonu został wywyższony ponad Ana, Enlila, Enkiego i Szamasza. Można o tym przeczytać w babilońskim eposie "Enuma Elisz", który opowiada o walce Marduka z potężnym potworem, wzbudzającym ponoć lęk nawet wśród największych bogów. Wieża Babel pokazana na rycinie, oraz na obrazku w rogu, pełniła ważne funkcje podczas obrzędów, szczególnie podczas Święta Nowego Roku. Wtedy to król z Wielkim Kapłanem Marduka udawał się na jej szczyt, by rozmawiać z bogiem.
(Wikipedia: Marduk, Esangila, ziggurat, Wieża Babel, epos Enuma Elisz)
Rekonstrukcje Babilonu pokazują budowle z VI w. pne. Wspaniała panorama powyżej również pochodzi z tego okresu. Na pierwszym planie mury miejskie oraz Droga Procesyjna z Bramą Isztar, za nimi po prawej widać pałac i Wiszące Ogrody, a w tle Wieżę Babel. Poniżej ponownie Brama Isztar, a na samym dole jedna z wizji Wiszących Ogrodów.
(Wikipedia: brama Isztar, Isztar, Wiszące Ogrody)
