ARMIA ASYRII

Armia Asyrii była siłą, z którą należało się liczyć. Gdy ok. 1200 r. otrzymała żelazne uzbrojenie, jej bojowe rydwany, łucznicy i piechota były postrachem dla sąsiadów. Jednak nie była to siła niepokonana i krocząca od zwycięstwa do zwycięstwa. Gdyby tak było, tworzenie imperium zajęłoby Asyrii lat 10, a nie setki.

Dzisiejszą swą sławę armia asyryjska zawdzięcza dwóm źródłom. Po pierwsze już wtedy słynęła z okrucieństwa, lecz nie wydaje się, żeby była pod tym względem inna niż pozostałe wojska w tym czasie. Chętni mogą poczytać o wyczynach natchnionej armii Jehowy, by widzieć, jakie wtedy panowały zwyczaje. O jej renomie, która przetrwała do naszych czasów, musiały zatem zaważyć szczególnie bezlitosne oddziały najemników, w późniejszym okresie zazwyczaj złożone z Aramejczyków, które tłumiły wszelkie bunty na ziemiach imperium. Nie przeszkadzało im, czy rewolty wzniecali Huryci, Asyryjczycy, czy też ich krewniacy, zawsze postępowali z okrucieństwem mającym zniechęcić przyszłych buntowników.
Po drugie my znamy wyczyny asyryjskiej armii w dużej mierze dzięki Biblii, której prorocy nie byli zachwyceni postępowaniem żołdaków zdobywających kolejne miasta Izraela i niszczących gaje Ziemi Obiecanej. Stąd zapewne negatywny obraz tej armii, jak też całej Asyrii, w oczach mieszkańców Palestyny. Przymusowe wysiedlenie części Żydów, spośród których wywodzili się biblijni redaktorzy, również nie sprzyjało pozytywnemu wizerunkowi kraju Aszura.

Swe sukcesy wojska Asyrii zawdzięczały:

łucznikom, którzy siali postrach w otwartym polu, jak też podczas oblężeń, kiedy służyli atakującym jako osłona. Wynalazkiem asyryjskim było utworzenie par łucznik-tarczownik - kiedy jeden trzymał wysoką tarczę, łucznik bezpiecznie stał za nią, jak za murem, i raził wrogów.

rydwanom, które, podobnie jak polska konnica pod Kircholmem, rozbijały formacje przeciwników często samym pędem i masą. Z początku rydwany składały się z woźnicy i strzelca, lecz później udoskonalono tę broń. Większy i lepiej opancerzony rydwan przypominał czołg i zabierał prócz woźnicy trzech łuczników i oszczepników.

sztuce oblężniczej. Na porządku dziennym stało stosowanie wież oblężniczych, katapult, taranów. Z zapałem używano też wojsk saperskich, które na przykład zmieniały koryta rzek w celu podmycia murów miejskich.

organizacji zaopatrzenia, na co składała się budowa garnizonów i składów żywności, oraz skuteczne zbieranie danin.

(Wikipedia: armia asyryjska)

Poniżej widać machiny oblężnicze, m.in. taran. Słyszałem teorię mówiącą, że podobna machina, znana również przez Hetytów, mogła być Koniem Trojańskim. Cóż, faktycznie pomagał w zdobywaniu miast, ale czy Homer mógł pomylić konia z taranem?